رانـدن درمانـدگان اصلا نمی‌آید به تو            جز عطا، ای آسمان اصلا نمی‌آید به تو

دلـشکـسته آمـدم سویت، پـنـاه آورده‌ام            دل شکستن بی‌گمان اصلا نمی‌آید به تو

من سرم خورده به سنگ و ناتوان برگشته‌ام            قهـر با این ناتـوان اصلا نمی‌آید به تو

حق من این است رسوایم کنی با این وجود            حضرت صاحب زمان اصلا نمی‌آید به تو

ما عزاداران زهرائیم، پس با این حساب            بـستن در رویـمان اصلا نمی‌آید به تو

دید، حیدر همسرش را مو پریشان، ناله زد:            ای بهار من، خزان اصلا نمی‌آید به تو

تو سـتـون لشکـر مرد غریب یـثـربی            فـاطـمه، قـدِ کـمان اصلا نمی‌آید به تو